De meeste moeders hebben vertederende herinneringen aan zelfgemaakte moederdag cadeautjes. Beschilderde kleerhangertjes, niet waterdichte vaasjes of een mooi versierd lijstje met een foto van de lieve gever, de juf moet elk jaar maar weer iets nieuws verzinnen. Het cadeau dat mij het meest is bijgebleven is een ketting met grote papiermarché kralen die fluorgeel geverfd waren. Ik heb ze die moederdag de hele dag gedragen.
Maar onlangs vonden we op straat een postuum moederdag cadeau.
In storm en regen hebben de buurtbewoners ’s morgensvroeg het oud papier en de zakken met plastic buiten gezet.
Iemand in de buurt heeft onlangs een papierversnipperaar aangeschaft en de straat ziet eruit alsof er zojuist een carnavalsoptocht is langsgekomen.
De wind krijgt keer op keer vat op de wolken papier en plastic.
Alles wat heel milieubewust is ingezameld, danst nu heel milieuvervuilend door de straat.
Ook heel vreemde dingen: een rekening, een stapeltje uitgeprinte brieven en wat kerstkaarten liggen verregend in de goot. Voor mijn gevoel gaat de motivatie om gescheiden in te zamelen bij sommigen wel heel erg ver.
Na de storm ruimen we de ergste rommel voor ons huis op en vinden een wonderlijk briefje dat tegen het wiel van onze auto geplakt zit.
Het is gekreukt en bemodderd maar nog goed leesbaar.
Het blijkt een grafdicht te zijn voor ‘Ma’, die ten tijde van het gedicht al een paar jaar overleden is, want ze staan nu met z’n allen op moederdag aan haar graf.
Wat ze zeggen is roerend. Ze denken na al die jaren nog iedere dag aan hun Ma en missen haar erg.
Moederdag 2006
Beste Ma
Wij staan hier aan uw graf,
met onze liefde die U ons gaf
Wij missen U nog dag en nacht, voor ons was U speciaal
dat weten wij kinderen allemaal
want vandaag is de dag
die wij niet vergeten mag
Vandaag aandacht aan U schenken
en hopen dat U gelukkig bent
met Pa, broers en zusters
want van boven kijken jullie op ons neer
Dus Ma, van harte met deze dag
die wij niet vergeten mag
Wij zullen U dan nu dus herdenken
en daar aandacht aan schenken
want vandaag is het moederdag
en staan wij dan aan Uw graf.
Dit briefdicht is ondertekend door een lange rij kinderen en kleinkinderen.
‘Dus Ma, van harte met deze dag’, dat klinkt heel aandoenlijk gezien het feit dat ze er al jaren niet meer is.
Waarschijnlijk hebben ze altijd intensief moederdag met hun (groot)moeder gevierd en nu de mater familias er niet meer is blijft deze dag toch nog steeds haar dag.
De lange rij ‘kleinkinderen’ en ‘achterkleinkinderen’ wijst erop dat er al veel meer moeders in de familie zijn, maar die laten haar kennelijk de eer.
Zij blijft ‘Ma.’ Dat is helder.
Op deze maandagmorgen waait zomaar het zielenroersel van een verdrietige familie door de buurt. Kranten, oud papier, mega chipzakken en reclamefolders waaien mee. Dit ene velletje blijft voor ons huis liggen en wij lezen het, hoewel het niet voor onze ogen bestemd is.
We hopen dat ze daar op de begraafplaats een goede gedachtenis hebben gevierd met elkaar en dat het hen geholpen heeft in hun verdriet.
Verwerken doet ieder tenslotte iedereen op zij eigen manier.
Mochten mijn kinderen er later behoefte hebben mij na mijn dood samen te gedenken, dan hoop ik dat ze dat op een gezellige, warme plek zullen doen met koffie, gebak en leuke verhalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten