Slaap je al?

Slaap je al

Ik wou nog even met je praten

Over de tijd die we vergaten

We wilden alles achterlaten

Al was de weg ook nog zo smal

Slaap je al

Ik wou nog even met je bomen

Over de tijden die gaan komen

Als er niets meer valt te dromen

En iedereen ontwaken zal

          Of slaap je al          

                                                                                                 Rikkert Zuiderveld

Soms als ik wakker lig en jij al heel lang slaapt, denk ik aan dit liedje, 
want ‘ik wou nog even met je praten’. Ik weet wel dat er morgen weer een dag zal zijn, maar dan ben ik dit allemaal weer vergeten. 

Dus vraag ik zachtjes: ‘Slaap je al?’ 

De dingen van de nacht zijn anders dan die van de dag. In de nacht groeien gedachten tot de vreemdste proporties en in de morgen lijken ze ineens het noemen niet meer waard.

Dus laat maar, je slaapt al, denk ik.

‘Over de tijd die we vergaten….’. 

Wat hebben we samen veel meegemaakt. Soms wil ik daar nog eens over praten, maar dat vinden mannen meestal niet zo interessant.

Weet je nog hoe we na drie maanden verkering op mijn vaders verjaardag de kamer binnenstapten met de mededeling: 
‘We hebben iets leuks te vertellen: Vanmorgen zijn we in Rotterdam op het stadhuis gratis getrouwd.’ De daaropvolgende stilte kan ik nog horen. 

Wij hadden zo onze eigen manier om met conventies af te rekenen.

Daarna gaven we, samen met een ander echtpaar, leiding aan tien jongvolwassenen in een resocialisatie-centrum voor ex-verslaafden. 

Greg, die daar ook woonde, stuurde ons bij de geboorte van onze oudste een kaartje met: ’Gefeliciteerd met mijn kleine broertje.’

Later hoorden we dat hij aan een overdosis was gestorven.

Vreselijk was dat, weet je nog?

Vervolgens werd de ruimte boven een ‘Youth for Christ’-koffiebar ons domicilie, veel vrienden kwamen dagelijks binnenlopen. Liters koffie en thee hebben we daar gezet en er werd heel wat gediscussieerd. Wat zou er van iedereen geworden zijn? Het waren ‘Ships that passed in the night’. 

Slaap je echt al?

Ons gezin groeide, we verhuisden weer. Elk van onze vijf kinderen was opnieuw een geweldig wonder. Het was een drukke tijd en veel ben ik vergeten. Jammer dat ik toen nog niets opschreef. Soms vragen de kinderen: ‘Hoe was dat vroeger?’ en dan weet ik het niet meer. Zeker is wel: we hielden en houden intens van ons gezin, ze gingen en gaan ons voor alles. 

Slaap je heus?

Het feit dat we christen waren, was in die tijd wel wonderlijk. De zeventiger jaren waren behoorlijk antireligieus, veel generatiegenoten hadden negatieve ervaringen met de kerken. Herinner jij je die man die zei: ‘Jullie zien er zo alternatief uit, maar zijn in wezen zijn jullie erg ouderwets gelovig.’

Weet jij zijn naam nog of slaap je al?

Nu heten we bejaard. Denk jij er wel eens over hoe het binnenkort zal zijn? 

Ben je ook wel eens bang, dat één van ons de ander hier in rouw moet achterlaten? Dat ernstige ziekte komt, of dementie?

Heb je nog dromen over onze toekomst, hier op aarde of in eeuwigheid?

Hoe die zal zijn, waar denk jij aan, als je daaraan denkt?

Hoor je me of slaap je al?

De laatste treinen zijn allang voorbij en de laagste temperaturen van de nacht zijn allang bereikt. 
Om drie uur heb ik de merkjes uit mijn pyjama geknipt, omdat ik meende dat ik door die kriebel niet kon slapen en om vier uur heb ik mijn haar met de luizenkam gekamd, omdat ik ineens zeker wist, dat de luizen van onze kleindochter nu op mijn hoofd liepen. 
Zo’n nacht is het vannacht en jij slaapt.

Gelukkig maar, want dit zijn geen gesprekken die jij ’s nachts zou willen voeren en morgen, ach morgen herinner ik me ook het meeste ook niet meer.

Op een enkel onderwerp na.

Slaap je al?

Slaap nu maar lekker door en tot morgen!

illustratie   nidhi chanani