woensdag 15 april 2015

Het steelpannetje


Vannacht was het een heldere, wolkenloze nacht en de inktzwarte hemel gaf mij zomaar een geheim prijs.
Slapeloos was ik naar de huiskamer afgezakt en drentelde daar in het kille donker rond in de hoop wat slaap te voelen opkomen. Ik keek door het serredak omhoog waar de sterren fel straalden, zo fel dat ik geboeid bleef kijken. Als mens van deze tijd dacht ik het omgekeerde van de werkelijkheid: ‘Het lijken wel led-lichtjes!’
Opeens zag ik voor eerst van mijn leven zonder dat iemand het aanwees, het Steelpannetje.

Geen aanwijs-pijltje van een planetarium medewerker kan op tegen de zelfstandige ontdekking van zo’n constellatie.
Even overwoog ik ook op zoek te gaan naar de Grote en de Kleine Beer waarvan ik vermoedde dat ze in de buurt moesten zijn omdat ze altijd in één adem genoemd worden. Maar ik weet er gewoon te weinig van af, dus de verspreid glanzende sterren rondom mijn Steelpannetje liet ik voor wat ze waren, gewoon mooie heldere sterren.
Ik keek het nog eens goed, had ik het echt goed gezien?
Jawel, het kon niet missen: een Steelpannetje.
Tevreden ging ik naar bed en sliep gelijk.

Toen ik vanmorgen Wikipedia erop nasloeg stond daar heel badinerend:
‘Het helderste stuk van het sterrenbeeld staat bekend onder de bijnaam ‘de Steelpan’ en is gemakkelijk aan de hemel te vinden.’
Nou goed, dat ‘gemakkelijk’ geldt misschien voor sterrenkundigen, ontdekkingsreizigers of plattelandsbewoners, maar ik ben niet gewend me te oriënteren op de hemel, ik ben opgegroeid in de grote stad en het was voor mij de eerste keer dat ik hem zelf vond.

Ik las dat de Steelpan onderdeel is van de Grote Beer. Dat had ik vast ooit wel eens gehoord, maar ik was het weer vergeten. Bij de lessen in het Haagse Planetarium was ik waarschijnlijk nog te jong om blijvend geïnteresseerd te raken.
Eigenlijk is het geen wonder dat ik die Beren niet kon vinden: ze lijken absoluut niet op Beren. Alleen met een ongebreidelde fantasie en constellatie-kennis zie je die erin.
Maar het Steelpannetje maakte mij helemaal vrolijk vannacht.

Spreekt het steelpannetje mij extra aan omdat ik een huisvrouw ben en dus geniet van  zo’n gewoon huiselijk ding dat zomaar aan het firmament verschijnt?
Steelpannetjes zijn ondergewaardeerde pannetjes. Men laat de melk erin overkoken, warmt de soep erin op en moppert vaak dat ze net te groot of net te klein zijn. 
Zelf ben ik dol op het steelpannetje dat ik al 45 jaar bezit. Bij onze verloving kreeg ik het van mijn schoonmoeder. Dat ze voor goede kwaliteit koos is duidelijk: ondanks intensief gebruik in een groot huishouden staat het nog steeds keurig en ongedeukt in mijn kast.

Vannacht was ik ondanks koude voeten en slapeloosheid helemaal happy met mijn constellatie-vondst: ik had het prachtige stralende Steelpannetje helemaal zelf ontdekt en dat bleek een prima slaapmiddel.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten