Shoppen en bidden

Hagelwitte huisjes met blauwe ramen en luiken, hurken dicht tegen elkaar in de steile, kronkelige winkelstraatjes. 

Het lijkt alsof de straatjes van de berg af naar beneden stromen tot ze bij elkaar komen op een groot plein. Daar domineert een monumentale kerk en brengt een zachte bries uit zee verkoeling op de volle terrassen.

Sommige winkelstraatjes worden overhuifd door druivenranken en bougainvilles, maar in andere biedt de smalle schaduw van de huizen nauwelijks beschutting tegen de felle zon. 
Tussen de uitgestalde koopwaar bloeien uitbundig magnolia’s en oleanders en vuurrode geraniums staan te pronken in gebruikte olijvenblikken.

Steeds andere geuren trekken door de warme straten. Niet alleen de bloemengeuren, maar ook kruidige luchtjes van een grill-restaurant en het vers gebakken brood van de bakker leveren hun bijdrage aan het geurfestijn.

Voor wie hier niet woont, onderscheiden de straatjes zich nauwelijks van elkaar en lijken de huisjes zonder enig plan gebouwd. Alsof ze gewoon zijn neergezet waar een plekje vrij was of waar ze tegen elkaar aan konden leunen. 

Richtingloos slenteren we door de winkelstraatjes, omdat we nu hier, dan daar iets leuks zien. Een goed oriëntatiepunt is de grote kerk, die hoog boven alles uittorent. Maar diep in de wirwar van straatjes hebben we daar lang niet altijd zicht op. 
Dus zwerven we maar wat rond, kijkend en genietend van al het moois. 
We zullen wel zien waar we uitkomen.

Behalve de overvloed aan geuren, kleuren en verleidelijke uitstallingen is er nog iets opmerkelijks in de oude vissersplaats Naoussa. 
Soms kom je een winkeltje uit en blijkt de volgende deur toegang te geven tot een kerkje. Daarbinnen branden wat kaarsen en voorin verlicht een olielampje een icoon. 
Binnen valt de drukte van de winkelstraat gelijk weg en is het stil en schemerig om je heen.

Het is wonderlijk, hier kan ik God ontmoeten, een kaarsje aansteken en bidden voor alles wat ik in Nederland hebt achtergelaten. Even stil zijn bij God.
Want onze kinderen, kleinkinderen en vrienden, hun zorgen en blijdschap blijven ook op vakantie onderdeel van ons leven. 
In het kapelletje gaan mijn gedachten via God terug naar al die geliefden en hun omstandigheden.

In verschillende straatjes vinden we zulke kerkjes. We gaan steeds even naar binnen en zo raakt ons rondje shoppen, kijken en slenteren, doortrokken van momentjes met God.
Een heel bijzondere ervaring. 
Door hun eenvoud en ongekunsteldheid nodigen de kapelletjes uit om binnen te komen.
De stap over het uitgesleten drempeltje voelt heel vanzelfsprekend. Een beetje thuiskomen.

Alles is hier met zorg en liefde ingericht, er hangen aandoenlijke, vaak zelfgeschilderde iconen en de olielampjes zijn glimmend gepoetst. Soms gaan anderen er stil in en uit. 
Bij een van de kapelletjes zit een oude man op een stoeltje naast de deur. 
Vriendelijk groet hij ons en maakt een uitnodigend gebaar: ‘Kom erin!’

De kerkjes zijn blijken van toewijding en dankbaarheid die mij de hele dag steeds weer aan God herinneren.

Shoppen en bidden, bidden en shoppen, het is een bijzondere dag.
Ik word er helemaal blij van.