Werken in de verleden tijd

1965 
vervolg op 'Stoffig, saai en slaapverwekkend'

Vanaf de andere kant van het bureau

Er over gesproken hadden ze niet, toch waren ze er allemaal bijtijds. 
Het vakantiemeisje, dat vandaag zou komen, moest van meet af aan weten dat hier altijd punctueel begonnen werd. 

Het was een misverstand te denken dat men in het Archief alle tijd had omdat alles toch al verleden tijd was. 

Nee, hier werd vanaf klokslag half negen hard gewerkt.

Een klopje op de deur kondigde haar komst aan. 

Henk gaf met een luid ‘ja’ te kennen dat hij het was die hier de mensen binnenliet.

De deur kierde voorzichtig open. Een erg jong meisje kwam nu binnen. 

Met grote, wat onzekere ogen keek ze rond, aarzelend wie van ons vieren ze aan moest spreken.

‘Goedemorgen’, zei ze voorzichtig, ‘Ik ben Marianne en moest me bij meneer de Bruijne melden.’

In koor bromden we ‘goedemorgen’. 

Henk stond, in al zijn waardigheid van ‘chef van het Archief’, op en begroette haar.

Ze kreeg de attributen die bij haar werkzaamheden hier hoorden: de witte mouwovertrekken en het rubberen vingertopje. 

Wat giechelend nam ze alles in ontvangst.

Ik keek opzij, het leek een vrolijk kind. Zou ze echt al 15 zijn? 

Zo’n meisje hoorde buiten in de zon. In een vrolijke, kleurrijke omgeving en niet in ons bruin-grauwe Archief met uitzicht op het groenbemoste binnenplaatsje.

Nu ik zo naar haar keek voelde ik me bejaard en met het archief meeverstoft. 

En dat terwijl ik me gisteren na mijn hardlooprondje nog zo jong en vitaal voelde.

We gingen net als altijd om klokke half negen aan de slag. 

Geamuseerd zag ik zo nu en dan haar lippen bewegen om het alfabet op te zeggen.

Ze moest beginnen met de dunne telexberichten. 

Dat was flauw van Henk, want daar deed je heel lang over en je zag je stapel bijna niet groeien. 

Wie moest ik zonodig de ernst van werken in het Archief tonen? 

Dit kind of mijzelf?

Als het erop aankwam, hadden we toch alle tijd, want ons werk was toch al verleden tijd. Nu duurde het bovendien een kwartier langer tot de koffie. 

Waarom was ik vanmorgen eigenlijk zo vroeg hier?