Made in China

Boven in mijn kast liggen warme truien die op het winterseizoen wachten. 

Daarachter verstopt in een hoekje zit Afong met haar kindje Yki. 

Afong is mijn Chinese pop. 

In haar poppenleven wisselden tijden van mijn toegewijde liefde en tijden dat ik haar volkomen vergat elkaar af.

Toen Ik haar kreeg was ik dolblij en gaf haar de naam van onze vriendelijk Chinese bediende Afong.

Als ik haar liefhad zaten zij en Yki prominent op mijn bed mijn kamertje rond te kijken. In tijden dat ze mij onverschillig lieten slingerden ze rond tussen het andere speelgoed in mijn donkere kast. 

Het moet in zo’n onverschillige periode zijn geweest dat haar neus beschadigd raakte. Haar kwetsbare hoofdje van gelakt porselein kon niet tegen mijn barbaarse behandeling.

Yki droeg ze in een draagzak op haar rug en op een dag raakte ook Yki’s neusje beschadigd. Gelukkig bleven beide popjes en de draagzak ondanks mijn slechte zorgen bewaard.

Haar jasje is inmiddels verschoten en niet meer helemaal schoon te krijgen. 

Haar broek is op een dag zoekgeraakt en ze moest het jaren zonder doen. 

Aan de verkleuring van haar jasje is niets meer te doen en het model is te ingewikkeld om opnieuw te maken. 

Maar om haar weer decent aan te kleden, heb ik haar laatst wel een nieuwe broek gegeven.

Het was achter in de jaren vijftig dat ik Afong tijdens onze vakantie in Hong Kong kreeg en rond diezelfde tijd werd hier in het westen Barbie geboren. 

Anders dan mijn wat plompe Afong met haar met rechte, stevig opgevulde lijfje, korte beentjes en glimmend zwart gelakte haartjes was Barbie vanaf haar geboorte een ‘vrouw van de wereld’.

Lange blonde haren die losjes over haar schouders hingen, een geprononceerde boezem, een heel smalle taille en ellenlange benen. 

Een figuurtje waardoor veel meisjes net zo wilden worden als zij. 

Dat gevoel riep Afong bepaald niet op.

Barbie’s kleding werd door de fabrikant steeds vernieuwd en vele ‘zussen’ met evenzovele fraaie jurken en accessoires volgden. 

Waar Afong haar broek verloor en het nu met een niet bijpassend tweedehandsje moet doen, werd Barbie steeds meer een prinsesje.

De Barbies die nu mijn huis bevolken zijn vroeger nooit van mij geweest. Barbie was vanwege haar sexy uiterlijk die eerste jaren behoorlijk taboe in veel degelijke Hollandse gezinnen, dus ook bij ons.

Nee, de Barbies die hier met een wolk van prinsessenjurken in de kast liggen heb ik een keer op Koninginnedag voor mijn kleindochters aangeschaft, hoewel ik ze nog steeds niet echt mooi vind.

Maar de kleine meisjes van nu weten niet beter en kleden ze aan en uit en spelen er veel mee. Laatste bekeek één van hen peinzend de blote figuurtjes en merkte laconiek op: ‘Ze hebben wel erg grote borsten, hè Oma?’

‘Eh, ja.’

Afong en Barbie zijn nu allebei dames van in de vijftig, maar anders dan wij hebben zij de eeuwige jeugd.  

Afong is nog steeds de jonge Chinese moeder met het kindje op haar rug en wereldfaam zal zij nooit verwerven. 

Barbie heeft heeft met haar ranke figuurtje een iconische status gekregen, al is dit wel tot wanhoop van velen. 

Op hun rug staat bij allebei: ‘made in China’.

China maakt voor elk wat wils.