zaterdag 2 maart 2013

Klein kleinkindje



Ik heb een piepklein kindje in mijn armen. 
Woordeloos maken wij kennis. 
Ze ligt in de holte van mijn arm, deze minuutjes zijn voor ons. 
Haar oogjes gaan op een kiertje open, we kijken elkaar even aan, dan valt ze in slaap. Totaal ontspannen rolt haar kopje naar me toe.
Lekker warm ligt ze tegen me aan, ingepakt in roze wol en witte omslagluiers. 
Heel erg pasgeboren, nog geen vierentwintig uur oud.

Ik kijk naar haar en denk: ‘Ach meisje, slaap maar, als het goed is hebben we nog vele jaren samen voor de boeg. Voorlopig is het belangrijkst dat je na negen lange maanden, goed ter wereld bent gekomen. Dat je ademt en beweegt, dat je drinkt en slaapt en huilt. Dat alles erop en eraan zit.’ 
We zijn zo dankbaar.

Voor haar zusjes is alles opeens anders. 
Ze rumoeren rond het grote bed dat nog op klossen staat. Ze willen haar vasthouden, haar voelen en haar vingertjes tellen, haar inlijven in hun leventjes.
Negen maanden was dit zusje verstopt in mamma’s buik. 
Ze hebben gevoeld hoe ze schopte, haar gezien op de echo, maar nu is alles anders. Als een echt babyzusje is ze uit mamma’s buik gekomen. 
Ze ligt in mamma’s armen en dat valt niet altijd mee. 
Ze drinkt uit mamma’s borst en doet daar heel lang over. 
Ze ligt in het mooie wiegje dat al weken klaarstond en waar zij ook in gelegen hebben. Waar mamma ook nog in gelegen heeft. 
Kortom, sinds vannacht is alles helemaal anders geworden.
Soms mogen ze haar even vasthouden. Even tegen haar praten en voelen hoe lief ze is. Dan voelen ze zich groot en beschermend en heel erg verwonderd: dit is nu hun zusje.

Het huis is ook ineens vol andere mensen. De kraamverpleegster is gekomen om te helpen. De verloskundige komt langs. 
Opa’s, oma’s, tantes en ooms, iedereen wil graag hun kleine zusje zien en even vasthouden.
Maar zij, zij zijn de zusjes, voor hen is dit kindje heel bijzonder. 

Iedereen wil kennis maken met dit kleine kindje dat zo roze, rozig ligt te dutten en alleen maar groeien moet.

Wij samen hebben woordeloos kennisgemaakt en ik hoop op veel gloedvolle gesprekken in de toekomst.
Net als met haar zussen.
Slaap lekker klein roze, rozig wondertje, kindje van mijn kind. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten