'Douche, ikke douche'

Met een dikke pruillip die trilt van kou en verdriet, kan hij nog net met veel drama uitbrengen: ‘Douche, ikke douche!’. Mijn hart smelt.

Mijn hand met de vochtige washand wordt weggeduwd en de smeekbede wordt herhaald: ‘Douche, ikke douche’

Ik kijk naar het rillende kereltje op het aankleedkussen en capituleer. 

Niks even vlot met een washand afsoppen. Er moet gedoucht worden.

We draaien hem vakkundig in een badlaken en gaan in optocht de smalle, steile wenteltrap af. 

Bovenaan de trap ziet hij al dat hij gewonnen heeft en juicht op heel andere toon: ‘Douche, ikke douche!’

Zijn vader en moeder zijn om vier uur vanmiddag uit het vakantieparkje vertrokken voor een avondje samen uit.

Wij passen op. Ons is verzekerd dat hij supermakkelijk en altijd vrolijk is.

Natuurlijk, dat zal best, maar hij weet ook wel dat pappa en mamma weg zijn en dat alles nu een beetje anders gaat. 

Om te beginnen eet hij dus alleen wat kleine soepballetjes en verder niets waarin enige goede voedingsstoffen zouden kunnen zitten.

‘Het is maar voor één avond, dus laat hem maar.’

Vervolgens wil hij absoluut geen toetje. Hij draait zijn hoofd demonstratief weg en maakt met zijn handjes afweergebaren. 

Wat hij bedoelt is duidelijk: ‘Begin er maar niet aan, ik wil niet!’

Ook daar gaan we dus ook niet moeilijk over doen. 

We houden het leuk en spelen allerlei gezellige ‘anderhalf-jarigen-spelletjes’ met hem. We bouwen torens die hij met zijn loopfietsje om mag rijden, laten treinwagonnetjes over de houten rails lopen en spelen kiekeboe achter de lange gordijnen. Dan is het bedtijd.

Hem douchen vind ik zo’n gedoe. De badkamervloer oogt erg glad en omdat hij toch boven naar bed moet, wil ik hem gewoon even bij de wastafel op de slaapkamer wassen. 

Maar dat is buiten de waard gerekend. Met zijn hartstochtelijke ‘douche, ikke douche!’ heeft hij mijn gemakzuchtige plannen doorkruist.

Beneden in de riante douche van het vakantiehuisje gaat hij vol verwachting op de plek staan waar zo meteen de warme waterstralen moeten komen. Ik zoek de goede kraan en de juiste stand. 

Aanvankelijk zet ik de kleine douche aan, maar terwijl hij alvast behaaglijk onder die smalle straal gaat staan, wijst hij met priemend vingertje naar de grote douche, die daarnaast uit het plafond komt. 

Wanneer ik die opendraai komt een complete tropische regenbui naar beneden en heel tevreden stapt hij daaronder.

Ik zit op een krukje ernaast en zie hoe zijn stralende smoeltje als een klein zonnetje tussen de witte stoomwolken van de douche doorschijnt. Heel wat anders dan die dramatische pruillip van zo-even.

Maar na een poosje is het feest voorbij. Hij moet er onderuit.

Dat levert gelukkig minder drama op dan ik gevreesd had. Het afscheid van de warme badkamer valt hem wel even zwaar, maar als ik boven op de slaapkamer begin te zingen kruipt hij dicht tegen me aan. Na een paar liedjes slaapt hij en voorzichtig leg ik hem in het koude bedje. 

Hij wordt er niet eens wakker van.

Ziezo, die is geruisloos onder zeil gegaan. 

Buiten heerst de doodse stilte en totale duisternis van het vakantieparkje in het Twentse boerenland. Hier is weinig waarvan hij wakker kan schrikken.

En wij passen vanavond op een supermakkelijk en altijd vrolijk jongetje.